Serwer nr.1 Otwarty Zapraszamy do Gry

Każdy Iberianin jest w stanie tego użyć, bo wystarcza do tego siła jednego ramienia. Można powiedzieć na tej podstawie, że jest to najbardziej rozpowszechniona broń.
Wielką zaletą jednoręcznego miecza jest to, że jedna ręka pozostaje wolna, żeby np. trzymać tarczę, która bardzo podnosi zdolność obrony. Z tego powodu ci, którzy chcą wyruszyć do walki mając wystarczającą możliwość obrony, wybierają często miecz. Wykazuje się on ponadprzeciętnymi właściwościami, zarówno jeśli chodzi o atak fizyczny jak i magiczny. Tutaj widać zaletę tej broni w porównaniu z innymi, bo można przy jej użyciu poradzić sobie z każdą nieoczekiwaną sytuacją.
Trzeba jednak myśleć o tym, że broń ta, w porównaniu z mieczem oburęcznym, może wyrządzić mniej szkód, zarówno fizycznych jak i magicznych i co za tym idzie jej działanie jest słabsze.


Długi i masywny miecz oburęczny jest dość ciężki i może wyrządzać tylko fizyczne szkody. Dlatego też jest przeznaczony jedynie dla Wojowników i Łuczników. Ten oburęczny miecz, przez swój ciężar, czyni władającą nim postać nieco ociężałą. Siła uderzenia, ostrość i siła zniszczenia rekompensują jednak z nawiązką jego wady. Miecz jest także powolniejszy niż miecz jednoręczny i słabszy niż oburęczna siekiera, jednak jego szybkość i skuteczność zadawanych nim strat leży gdzieś pomiędzy oboma wyżej wspomnianymi, tak że mając tę broń można czuć się pewnie, jeśli chodzi o walkę bezpośrednią.



Topór, dzięki ciężarowi długiego trzonka i masywnego obucha może czynić ogromne straty i jest w stanie zadać śmiertelne rany, nawet przeciwnikowi noszącemu masywną zbroję. Z powodu jej ciężaru tylko silni wojownicy są w stanie z niej korzystać . Oburęczny topór czyni wprawdzie przeciwnikowi największe straty, nie można się jednak po niej spodziewać dużej szybkości ataku, a to ze względu na jej wagę powodującą pewną ociężałość działania.
Można jednak śmiało powiedzieć, że największą zaletą tej broni jest to, że jednym śmiertelnym uderzeniem może doprowadzić do zmian prowadzących do zwycięstwa.



Ostrza te, którymi można operować obiema rękami mogą być używane tylko przez Rycerzy Cienia. Mówi się, że trudno jest dać sobie radę jedynie przy użyciu miecza z szybkimi i nieprzewidywalnymi kombinowanymi atakami, typowymi dla quasi niewidzialnych Rycerzy Cienia, których główną bronią jest ich ruchliwość. Ich siła niszcząca nie jest zbyt wielka, jednak w odniesieniu do siły ataku nie stanowi to problemu, ponieważ Rycerze Cienia w typowy dla siebie sposób atakują precyzyjnie słabe i niechronione miejsca, na których przeciwnik nie nosi zbroi. Przy zastosowaniu "trującego ostrza", najważniejszej techniki Rycerzy Cienia, przeciwnik może zostać śmiertelnie zraniony odnosząc jedynie niewielką ranę. Z tego powodu ważne jest, żeby kierować się rozsądkiem i unikać nawet najdrobniejszych ran w starciu z Rycerzami Cienia uzbrojonymi w Chakramy. Problemem jest tylko, że trudno jest poradzić sobie z czymś, co nie wiadomo kiedy nastąpi.



Jest to broń umożliwiająca ataki na odległość, która zwykle używana jest przez Wojowników, Rycerzy Cienia i Łuczników. Głównie używają jej jednak Łucznicy, po to by atakować z odległości nadciągających przeciwników. W zasadzie do produkcji elastyczniejszych i mimo to mocniejszych łuków wykorzystuje się różne rodzaje drewna i inne materiały (przede wszystkim pochodzenia zwierzęcego). Jednak z powodu względnie łatwej produkcji, łuk został wynaleziony jakieś 2000 lat wcześniej niż kusza i znaleźć go można na malowidłach ściennych. Ponieważ przygotowania do strzału zabierają mniej czasu niż w przypadku kuszy, można w tym samym czasie wystrzelić więcej strzał. Może się to odpowiednio przełożyć na korzystny wynik walki. Dowiedziono jednak w wielu eksperymentach, że jego siła niszcząca ustępuje kuszy.

Tak jak łuk, tak i kusza będą używane przez Wojowników, Rycerzy Cienia i Łuczników. Czas ładowania jak i również prędkość ataku kuszy, trwa w sumie dłużej niż łuku, jednak siła przebicia i siła ataku są tak mocne, że kusza obok łuku jest od dawna uważana za broń standardową w walce. Jest krótsza niż łuk, strzały są cięższe i ładowanie odbywa się za pomocą prostej funkcji mechanicznej. Z tego powodu, nie jest potrzebna żadna siła, aby z niej strzelać, chociaż siła przebicia i ataku jest wyższa. W zależności od sytuacji może ten fakt być korzystny w stosunku do łuku. Aktualnie prowadzone są badania, aby skrócić czas ładowania i tym samym zwiększyć częstotliwość oddawanych strzałów. Jeśli będzie można wykluczyć tę wadę, to prawdopodobieństwo będzie wyższe, że wszyscy Iberianie będą używać kuszy, zamiast łuku, jako dalekosiężnej broni standardowej.


Sztylet to najczęściej broń drugorzędna do miecza jednoręcznego rycerzy cienia i łuczników. Rycerze cienia używają z reguły mieczy jednoręcznych i sztyletu, trzymając każdy w jednej ręce, wykonują wtedy silny atak i wycofują się. Dalej łucznicy, łukiem albo kuszą, zadają nadchodzącym wrogom możliwie największe szkody, a sztyletem zadają ostateczny cios. Forma sztyletu jest podobna do krótkiego, ostrego miecza. Może uzupełniać ten miecz, albo nawet być używana w krytycznych sytuacjach jako środek obrony. Mówi się, że pochodzenie sztyletu jest związane z poręcznością krótkiego miecza w walce i z tego względu wynaleziono sztylet jako broń krótką.



Tarcza należy do wyposażenia obronnego, którego może używać tylko wojownik z bronią jednoręczną. W zależności od wielkości i zadania istnieje wiele różnych kształtów tarcz. Ponieważ ogromna siła obronna wojownika wyposażonego w masywną zbroję i tarczę wystarcza, do pewnego stopnia, do odparcia ataków, można także użyć do ochrony całej ich grupy jako żywej tarczy. Ale taka tarcza może zostać stworzona wyłącznie przez wojowników zaprawionych w ćwiczeniach, ponieważ tarcza jest efektywna tylko wtedy, kiedy wojownik potrafi bronić się przed atakami wroga. Jeśli nie to tarcza będzie tylko ciężkim i kłopotliwym obciążeniem.




Na tym linku kupować broie
http://www.4story.pl/lexicon/items/item … ns?p=1.1.6